چهارشنبه، دی ۰۹، ۱۳۸۸

لشکرکشی باندهای چماقدار، نشانه ضعف حکومت


لشکرکشی باندهای چماقدار، نشانه ضعف حکومت

زینت میرهاشمی

انفجار خشم مردم بعد از سه دهه خشونت و استبداد مذهبی، هر رهبافتی تند و خشونت آمیز از طرف حکومت را به ضد خود تبدیل می کند. وقتی مردم به صورت آشکار و در صحنه خیابان و زیر نیزه سرکوب، نابودی اصل ولایت فقیه یعنی نابودی نظم جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن را فریاد می زنند و این امر به محور مطالبات جنبش بیشماران تبدیل می شود، برای همه کنشگران و کنشمندان تحولات سیاسی یک مساله به صورت پررنگ خود را نشان می دهد.

مساله اصلی این است که مردم دیگر نمی خواهند به چارچوب رژیم ولایت فقیه و قانون اساسی آن تن دهند و بنابرین در چنین وضعیتی تحقق شعار «ما بچه های جنگیم، بجنگ تا بجنگیم» گزاره ای دور از انتظار نیست. تداوم مقاومت مردمی و ایستادگی برای تحقق خواسته اصلی، علیرغم خشونت بیرحمانه حاکمیت، نشان قدرت جنبش است.

روز سه شنبه 8 دی، دانشجویان دلیر دانشگاه علم و صنعت در اعتراض به کشتار مردم در روز عاشورا، دست به راهپیمایی زدند. همزمان چماقداران بسیجی وارد دانشگاه شده و به ضرب و شتم دانشجویان پرداخته و عده ای از دانشجویان را زخمی و دستگیر کردند.

روز سه شنبه 8 دی، بعد از روضه خوانی علی لاریجانی در مجلس، گماشتگان نظام در صحن بهارستان رژه رفته و سر و سینه کوبان خواهان «اشد مجازات» برای مخالفان حکومت شدند. عده ای کفن پوش از قعر قرون بیرون آمده در خیابانهای قم رژه رفتند و خون خود را تقدیم ولی فقیه کردند. ارگان سپاه پاسداران از مزدوران خود خواسته است بعد از راهپیمایی روز چهارشنبه در مقابل دفتر آقای موسوی تحصن کنند و خواستار دستگیری موسوی و کروبی شوند.

تاکتیک ارتجاعی به خیابان کشاندن بسیجیان علیه مردم به بهانه «حرمت شکنی» علیه دین کاملا به شکست انجامیده است. حکومت دینی و استفاده از ابزار دین برای حکومت کردن جاذبه ای در میان مردم با همه گرایشهای ایدئولوژیک و سیاسی ندارد. از همین منظر، در گرانیگاه برخورد با رویدادهای پیش آمده، همه طرفهای درگیر، موضوع کشاکش و ساز و کار بحران انقلابی را فهم کرده اند. صحبتهای هواداران ولایت در دفاع از ولی فقیه به عنوان تکیه گاه استبداد و لشکر کشی چماقداران به خیابان و دستگیریهای گسترده، تماما بر اعتقاد آنان به خامنه ای نیست بلکه عشق به کشتی قدرتی است که سوراخ سوراخ شده و سرنشینان آن را به طوفان خشم توده ها گرفتار کرده است. در طرف مقابل تداوم جنبش بیشماران مهمترین دلیل ضعف رژیم است.